Η Μαρία Φαραντούρη ήρθε στην ζωή στις 28 Νοεμβρίου 1947 στην Αθήνα. Μια εποχή ανασυγκρότησης και πνευματικής αφύπνισης, όπως την εξέφρασε ο Άγγελος Σικελιανός στο Πνευματικό Εμβατήριο: έργο ανάτασης και εγρήγορσης, που έμελλε να τραγουδηθεί από τη Μαρία Φαραντούρη 23 χρόνια αργότερα, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Η αναδειξή της Ελληνίδας Τραγουδίστριας Μαρίας Φαραντούρη έγινε σε μια εκδήλωση του ΣΦΕΜ, το 1963, την άκουσε ο Μίκης Θεοδωράκης να τραγουδά ένα δικό του τραγούδι, τον Καημό. Ήταν τόσο βαθιά η εντύπωση που του προκάλεσε η νεαρή τραγουδίστρια, ώστε στο τέλος της συναυλίας τη συνάντησε στα παρασκήνια και της είπε: “Το ξέρεις ότι έχεις γεννηθεί για να τραγουδάς τα τραγούδια μου;” “Το ξέρω”, ήταν η άμεση απάντηση της δεκαεξάχρονης Μαρίας.
Δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Ντόρα Γιαννακοπούλου και τη Σούλα Μπιρμπίλη, η Μαρία Φαραντούρη γνώρισε για πρώτη φορά τον μαγικό κόσμο των συναυλιών. Σύντομα η φωνή της ήταν παρούσα και στα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα. Στις πορείες ειρήνης ακουγόταν ένα νέο έργο του Θεοδωράκη, το Ένας Όμηρος, απ’ όπου και το Γελαστό Παιδί, ένα τραγούδι που η Μαρία με τη μαχητική της νιότη έκανε γνωστό στο πανελλήνιο και στη συνέχεια σε όλον τον κόσμο.
Ως αναπόσπαστο μέλος του γκρουπ Θεοδωράκη, που δίνει συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η Μαρία επισκέπτεται και τη Σοβιετική Ένωση. Εκεί την ακούει ο σπουδαίος Ρώσος μουσουργός Άραμ Ίλυτς Χατσατουριάν, ο οποίος της προτείνει να μείνει στη Μόσχα για μουσικές σπουδές στο Ωδείο Τσαϊκόφσκυ. Όμως, η Μαρία αρνείται και συνεχίζει με τον Έλληνα συνθέτη στο μουσικό του οδοιπορικό και όραμα. Μνημειακό χαρακτηρίζεται σήμερα το βινύλιο που κυκλοφορεί το 1966 στην ΕΣΣΔ, ζωντανή ηχογράφηση από τις συναυλίες που δίνονται εκεί.
Ο διεθνής Τύπος την ονομάζει Μαρία Κάλλας του λαού (The Daily Telegraph), Joan Baez της Μεσογείου (Le Monde), Φωνή της Ελλάδας (Wiener Zeitung), χαρακτηρίζοντας τη φωνή της Δώρο των θεών του Ολύμπου (The Guardian) και αφιερώνοντάς της εκτενείς διθυραμβικές κριτικές, όπου εξαίρονται όχι μόνο τα φωνητικά προσόντα και η σεμνή σκηνική της παρουσία, αλλά, επίσης, το ήθος και η κοινωνική της δραστηριοποίηση. Τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, η Μαρία -ως αγωνίστρια και συνειδητοποιημένη γυναίκα- αποτελεί μία εντελώς νέα μορφή τραγουδίστριας.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, τις περιοδείες της στο εξωτερικό, αλλά και κάποιες εμφανίσεις της στην Ελλάδα, πλαισιώνει το βερολινέζικο γκρουπ Berliner Instrumentalisten, ενώ στην Ελλάδα μόνιμοι συνεργάτες της, το ίδιο διάστημα, είναι ο Τάκης Φαραζής (πιάνο) και ο David Lynch (σαξόφωνο /φλάουτο). Μ’ αυτούς τους μουσικούς η Μαρία Φαραντούρη δίνει μια άλλη διάσταση και προέκταση σε επιλεγμένα μέρη από όλο το φάσμα του ελληνικού τραγουδιού διαχρονικά.
Παράλληλα, συνεχίζει τα ανοίγματά της στις διεθνείς μουσικές τάσεις. Με τον θρύλο της αμερικανικής jazz Charles Lloyd εμφανίζεται σε συναυλίες στην Ελλάδα και τον κόσμο, ενώ η συναυλία τους στους πρόποδες της Ακρόπολης ηχογραφείται από τον Manfred Eicher για λογαριασμό της ECM και το Athens Concert κυκλοφορεί σε cd τον Σεπτέμβριο του 2011. Η συνεργασία με την εταιρεία ανανεώνεται επτά χρόνια αργότερα, όταν κυκλοφορεί η μουσική σύμπραξη της Μ.Φαραντούρη με τον νέο Τούρκο συνθέτη Cihan Türkoğlu επάνω σε ευρύτερο μεσογειακό ρεπερτόριο.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2004, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος επιβραβεύει την προσφορά της Μαρίας Φαραντούρη στο ελληνικό τραγούδι, απονέμοντάς της τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.
Πριν και μετά, πολλές άλλες βραβεύσεις και τιμητικές διακρίσεις έχουν απονεμηθεί στην ερμηνεύτρια (π.χ. Premio Tenco 2014, San Remo) και LiberPress 2017, Girona), η οποία συνεχίζει τη δημιουργική της δραστηριότητα με γνώμονα την υπηρεσία της Τέχνης και της Ελλάδας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
Περισσότερα ….για εσάς
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
