ΜΠΛΕ

γράφει η Αγγελική Μεταξά

Ανοίγεις τα μάτια όπως τα παραθύρια της ψυχής σου,
μπροστά στον άπεραντο γαλάζιο ουρανό

και αντικρίζεις αυτό το ελληνικό μπλε, της θάλασσας και της απεραντοσύνης.

Απλώνεις τα χέρια και οι σταγόνες της γίνονται διαφανεις ένα με το σώμα που βυθίζεται στο μπλε της να ξεδιψάσει

Γύρω σου όλα μπλε, ένα υπέροχο μοναδικό χρωμα που ντύνει αργά το δέρμα σου, ποτίζει την σάρκα σου και την ψυχή σου.

Ανεβαίνεις στην επιφάνεια και νιώθεις κομμάτι της θάλασσας που βαφτίστηκες και ταυτίστηκες άμεσα με το υγρό στοιχείο της.

Είναι παντού πια. Πάνω σου, μέσα σου, στην ψυχή και στην καρδιά σου.
Μπλε, ένα χρώμα ανεξίτηλο και ταυτισμένο με τα μάτια σου, το σχήμα που έδωσες στα όνειρα σου.

 

Γιατί και τα όνειρα έχουν χρώμα

Και τα δικά σου είναι μπλε, σαν τις φλέβες που χτυπούν όταν θυμώνεις, σαν τη θαλασσα που σε γοητεύει και σφίγγεις τα μάτια σου να την τα κλείσεις και χάσεις την στιγμή,σαν το βυθό που σε μαγεύει και σε τραβάει μέσα του.

Με τα μάτια ανοιχτά βλέπεις μπλε, απλωμένο μέσα και έξω σου.
Με τα μάτια κλειστά, το νιώθεις να διαπερνά το κορμί σου, να βάφει το “είναι σου” και τη ψυχή σου, να εισβάλλει στο μέσα σου και να γεμίζει τη ύπαρξη σου.

Ας ήταν όλες οι μέρες μπλε μες την ζωή σου, με θάλασσες ήρεμες, ασάλευτες και διαφανείς σαν τη γαληνεμένη ψυχή σου.

Κι όταν κάποτε χαθώ, μπλε θα με σκεπάσει για να νιώθω ότι ακόμη “ζω” με την ανάμνηση σου.