Γράφει: η Ζωή Σπύρου
Ο Δημόσιος ανοικτός χώρος, ο χώρος εκείνος στην πόλη, που είναι ανοικτός σε όλους τους ανθρώπους, είναι χώρος κοινωνικός, προάγει τον δημόσιο βίο και τις κοινωνικές σχέσεις.
Ο δρόμος, η πλατεία, το πάρκο, ο πεζόδρομος, ακόμα και το πεζοδρόμιο, διαδραματίζουν το ρόλο ενός δυναμικού σκηνικού για καθημερινές και απρόβλεπτες ιστορίες.
Μια απρόβλεπτη συνάντηση, συναναστροφή ή συζήτηση είναι σε θέση να μεταμορφώσει θετικά την μέρα μας, την ψυχολογία των εμπλεκόμενων ατόμων, άρα και των επόμενων συμβάντων.
Αφού ένα απρόβλεπτο και τυχαίο γεγονός λοιπόν είναι σε θέση να αλλάξει την δυναμική της καθημερινότητάς μας, πόσο υπέροχο θα ήταν στον ίδιο το σχεδιασμό του δημόσιου χώρου που περιδιαβαίνουμε κάθε μέρα, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε απλώς βιαστικά, να περιλαμβάνονται περισσότερα στοιχεία αφύπνισης των αισθήσεών μας.
Η Τέχνη, όχι μόνο με μεγαλεπήβολα αγάλματα και στιβαρά θαυμασμένα έργα, αλλά ως ζωντανή παρουσία αλλαγής, έκφρασης και κινητικότητας στην καθημερινή μας πορεία, μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο, αφού ο πρωταρχικός της ρόλος είναι αυτή η δυναμική της αφύπνισης μιας ξεχασμένης αίσθησης, μιας πρωτόγνωρης σκέψης, μια μεταμορφωτική δύναμη που συμπαρασύρει δημιουργικά ολόκληρη την δυναμική της καθημερινότητας, μέσα από την μεταμόρφωση της ψυχολογίας μας, την γένεση μιας μετέπειτα συζήτησης και γενικότερα την κοινωνική ζύμωση που πυροδοτεί.
Μην ξεχνάμε πως ο Δημόσιος χώρος μιας πόλης αντανακλά την Δημοκρατία και ελευθερία των πολιτών της, μέσα από τον τρόπο σχεδιασμού αλλά και τον βαθμό συμμετοχής τους.
Η κοινωνική συναναστροφή, η άνεση, η Τέχνη, τα οπτικά ερεθίσματα, τα πολιτιστικά δρώμενα, τα απρόβλεπτα κοινωνικά συμβάντα, το παιχνίδι, η φύση με τα δένδρα, το πράσινο, το νερό και τέλος συναισθήματα όπως η έμπνευση, ο σεβασμός, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η συμμετοχή, είναι όλα στοιχεία που συνιστούν την σχέση του Ανθρώπου με τον Δημόσιο χώρο της πόλης ή της κοινότητάς του.
Ο εμπνευσμένος σχεδιασμός μιας πλατείας ή και μόνο ενός στοιχείου όπως ένα παγκάκι, είναι αυτός που πρώτα κατανοεί τα χαρακτηριστικά και την ιστορία του συγκεκριμένου τόπου, είναι αυτός που με την παρέμβασή του θα προάγει θετικά τις κοινωνικές σχέσεις, θα δημιουργήσει δηλαδή “νέο χώρο” για κοινωνικά συμβάντα αλλά και νέα συναισθήματα, διευρύνοντας την αντίληψη, την παιδεία, αλλά και προάγοντας τις κοινωνικές σχέσεις.
Μέσα από τη στήλη αυτή θα μαζέψουμε μικρές ιστορίες από τις πόλεις των ανθρώπων, εικόνες από το παρελθόν και σκέψεις και ιδέες για το μέλλον και ίσως και για την δική μας την πόλη.
Η Ζωή Σπύρου Χριστοπούλου είναι μητέρα μιας υπέροχης κόρης αλλά και Αρχιτέκτων, ζεί και εργάζεται στην Κηφισιά, ενώ είναι Πανεπιστημιακή ερευνήτρια στην Χάγη. Έχει εργαστεί στο Διεθνούς εμβέλειας Γραφείο Δοξιάδη, σε σημαντικά και μεγάλης κλίμακας έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε Αρχιτεκτονικές εκδόσεις όπως το περιοδικό Υλη & Κτίριο, Ελληνικές κατασκευές, Casa Vogue, ενώ είναι εκδότρια της διαδικτυακής πλατφόρμας Architecture+. Διατηρεί γραφείο Αρχιτεκτονικών μελετών και εφαρμογών στην Κηφισιά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
