
ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ Θα διδαχθούμε ποτέ επίσημα, υποχρεωτικά, μεθοδευμένα και αποτελεσματικά από την Πολιτεία ή είναι θέμα ατομικής ευθύνης και προστίμου;
Αν ενθουσιαστήκαμε από την απόφαση για οδήγηση από τα 17, ας δούμε και την άλλη όψη, πάντα είναι καλό να τη βλέπουμε!
Σε μία χώρα που κατέχει πρωτιά στα τροχαία;
. Χωρίς να υπάρχει οδηγική παιδεία από τα πρώτα σχολικά χρόνια ενός παιδιού, η Ελλάδα βιάστηκε να ακολουθήσει τα αμερικάνικα και όχι μόνο πρότυπα, όπου τα παιδιά οδηγούν τα αυτοκίνητα της οικογένειας και πηγαίνουν στο σχολείο, βόλτες ή σε άλλες δραστηριότητες. ”Εμπιστευόμαστε τα παιδιά” σημαίνει ότι πρώτα τους έχουμε διδάξει ως πολιτεία και χώρα στην ουσία πώς να συμπεριφέρονται στο δρόμο από την παιδική τους κιόλας ηλικία, έχοντας στα χέρια και στα πόδια τους ένα όπλο που μπορεί να κλείσει σπίτια και να σκοτώσει ή να αφήσει αναπηρία και μόνιμη δυστυχία. Θα μου πείτε για ένα χρόνο; Αφού στα 18 ούτως ή άλλως θα έπαιρναν το δίπλωμα, για ένα χρόνο θα το κάνουμε και θέμα; Πώς να το κάνουμε όμως, σχολιάζουμε με τη λογική – και δεν μιλάμε για τον ανήλικο της φωτογραφίας, να το πούμε και αυτό μήπως και πιαστεί κάποιος – Οι οδηγοί σε αυτή τη χώρα με τον τρόπο που παίρνουν το δίπλωμα, που στην καλύτερη περίπτωση είναι με λίγα μαθήματα και ένα βιβλίο θεωρίας, θυμίζουν κάποιον που πηγαίνει να πολεμήσει σε χιονισμένο βουνό χωρίς εξάρτηση, ουσιώδη εκπαίδευση και εφόδια. Έτσι λοιπόν και ο νέος οδηγός θα πιάσει το τιμόνι, θα βάζει και συμμαθητές ή φίλους μέσα στο αυτοκίνητο και θα σέβεται πεζούς, άλλα αυτοκίνητα, ταχύτητα, αλκοόλ ή προτεραιότητα ; Και το ερώτημα είναι το εξής: θα οδηγεί και με τη σκέψη μήπως τον πιάσουν και του επιβληθεί το πρόστιμο ή έχοντας στο μυαλό του τί θα συμβεί αν δεν τηρήσει τον ΚΟΚ και με δική του υπαιτιότητα θα κινδυνεύσει ή θα χαθεί ανθρώπινη ζωή και έτσι οφείλει να σέβεται το όπλο αυτό ; Γνωρίζει; Το νεαρό της ηλικίας θα το νουθετήσει κάποιος εκτός από γονείς και πότε; Και θα ακουστούν οι νουθεσίες όσο από έναν εξειδικευμένο εκπαιδευτικό στα θέματα αυτά;Μήπως είναι νωρίς για να ακολουθήσει η Ελλάδα τα Ευρωπαϊκά πρότυπα ή μήπως άργησε να ενημερώσει επαρκώς τους πολίτες και τί εγγυήσεις ή απαντήσεις δίνει χρόνια τώρα για την ασφάλεια όλων μας;
Θα μου πείτε ο 25χρονος συνοδός που θα βρίσκεται δίπλα στον ανήλικο και θα του πιάνει και το τιμόνι αν το κρίνει, δεν είναι εγγύηση; Εσείς τι λέτε…είναι; Οι κυρώσεις που επιβάλλονται στη χώρα μας για όποιον δεν ακολουθεί τον ΚΟΚ τηρούνται και πώς ακριβώς; Να θυμίσω – αποτελεί ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα βέβαια που έμειναν ατιμώρητα- την (μη)τιμωρία του οδηγού του αυτοκινήτου που θέρισε τον άτυχο ντελιβερά στη Θεσσαλονίκη; Έχει αφεθεί ελεύθερος, προφανώς οδηγεί και πάλι. (Μάλιστα δεν είχε καν δίπλωμα οδήγησης γιατί ήταν από την Αλβανία και δεν ήξερε ελληνικά για να περάσει τις εξετάσεις οδήγησης!) Η οικογένεια που άφησε πίσω του το θύμα ; Πενθεί, δεν θα βρει ποτέ το δίκιο της και έχασε τον άνθρωπό της. Όπως και τόσοι άλλοι και για να μη νομίζετε ότι βγάζω από το μυαλό μου τα περί μη δικαίωσης των θυμάτων των τροχαίων, μπείτε στη σελίδα των τροχαίων εγκλημάτων
http://soste.gr
και δακρύστε για τους ανθρώπους που δεν γυρίζουν πίσω και τα σπίτια που έκλεισαν για πάντα. Οι υπόλοιποι κουνάμε το κεφάλι λες και οι νεκροί ή οι συγγενείς των θυμάτων τροχαίων εγκλημάτων ανήκουν σε μία κατηγορία εξωγήινων που δεν μάς αγγίζει το θέμα τους.
Χρειάζεται να πούμε και άλλα για να συνειδητοποιήσουμε ότι το αυτοκίνητο – για τα μηχανάκια που έχουν αφανίσει τους νέους θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο – είναι ένα όπλο που αν δοθεί σε άπειρο και ανεκπαίδευτο νου, είναι καταστροφικό;
Το βήμα αυτό που έγινε είναι η επισφράγιση ότι ακολουθούμε αυτό που συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο παραλείποντας τα πιο σημαντικά σημεία. Καθώς πρώτα εκπαιδεύεις ένα παιδί από την παιδική του ηλικία, δίνεις τα απαραίτητα ώστε να επιβιώσει και να μη βλάψει και στη συνέχεια εφόσον εκ του αποτελέσματος υπάρχει η εξέλιξη που θέλουμε, τότε προχωράμε ως χώρα και μειώνουμε το όριο ηλικίας στην κατοχή του όπλου αυτού.
Εμείς το πηγαίνουμε ανάποδα και το αποτέλεσμα φαίνεται πολλά χρόνια τώρα από τα θύματα καθημερινά είτε σε νεκρούς είτε σε ανάπηρους από τροχαία, όπως φαίνεται και η αδιαφορία ώστε να σταματήσει όλο αυτό το κακό.Βρε παιδιά όμως,αυτό είναι κάτι σαν να φοιτούν οι μαθητές πρώτα στο Πανεπιστήμιο και μετά στο Δημοτικό. Αν η Εκπαίδευση δεν ακολουθεί όπως πρέπει τα στάδια, τότε θα αποτύχει! Και έχει αποτύχει, τα κοιμητήρια είναι γεμάτα από νέους και τροχαία.Στην καλύτερη μακάβρια περίπτωση να αποζημιωθεί ο καταστραμμένος ψυχικά πλέον γονέας για το παιδί του που δεν υπάρχει πια…άραγε πόσο κοστολογείται μια ψυχή και είναι αυτό η λύση για να σταματήσει το κακό;
Και επιτέλους οι ζωές εξοφλούνται με την επιβολή κάποιου προστίμου; Ο υπεύθυνος ποιός θα είναι; Ο γονέας του ανηλίκου, ο συνοδός και τί θα του επιβληθεί σε περίπτωση ατυχήματος ; Γιατί όταν θα έχει γίνει άλλο ένα τροχαίο, θα έχει χαθεί ή καταστραφεί άλλη μία ανθρώπινη ζωή, τότε θα είναι ήδη πολύ αργά. Τι σεμινάρια, ποια μαθήματα σε σχολείο ή από Δήμους έγιναν από την παιδική ηλικία των νέων πριν κρατήσουν στα χέρια τιμόνι και τις ζωές των οικογενειών μας; Κανένα. Ποιος ενήλικας οδηγός που κατανάλωσε ποτό, σκότωσε και ξανασκότωσε και συνεχίζει και οδηγεί θα παραδειγματίσει ένα παιδί;
Το να σκοτώσεις οδηγώντας στην Ελλάδα είναι απλό και αποτελεί πλημμέλημα! Εδώ και αν είμαστε πίσω…
Ποιος θα ελέγξει ένα ανήλικο παιδί-οδηγό και θα του επιβάλει στη συνείδηση που έχει ήδη διαμορφωθεί ότι δεν θα καταναλώσει αλκοόλ όταν βρεθεί πίσω από το τιμόνι, ότι δεν θα κάνει text & drive την ώρα που οδηγεί, όταν αυτό κάνει από το πρωί που θα ξυπνήσει και συνεχώς; Πόσα κυβικά θα οδηγεί; Τη νύχτα; Γιατί αυτά αποτελούν περιορισμούς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες από τις οποίες το…ξεσηκώσαμε.Εδώ;
Ποιος θα του εξηγήσει ότι κρέμονται ζωές και τύχες συνανθρώπων μας από την κάθε του κίνηση;
Όποιος δεν το εξήγησε χρόνια τώρα σε κανέναν οδηγό. Το ίδιο έργο με εφιαλτικά σενάρια στις οθόνες μας, μόνο που οι οθόνες μας είναι πλέον τα σπίτια μας.
Στους ελληνικούς δρόμους διαπράττεται γενοκτονία, καθημερινά χάνονται άνθρωποι άδικα και η απάντηση σε όλο αυτό είναι να προσθέσουμε και τα ανήλικα παιδιά στο δρόμο που με την απειρία και τον ενθουσιασμό της ηλικίας ή την ελλιπή οδική παιδεία από την οικογένεια και το σχολείο θα προσθέσουν και άλλα θύματα στο μακρύ μακάβριο κατάλογο των τροχαίων εγκλημάτων;
Η Ελληνική πολιτεία θα βάλει – ως βασικό και όχι προαιρετικό βεβαίως – το μάθημα της οδηγικής παιδείας στα σχολεία και τη ζωή μας και πότε επιτέλους; Στα σχολεία, στην Περιφέρεια, στους Δήμους, στις τηλεοράσεις, στο ράδιο; Θα αφυπνίσει συνειδήσεις; Γιατί διαφορετικά είμαστε καταδικασμένοι.
Δείτε παρακάτω σχετική δημοσίευση από άρθρο εφημερίδας
Δηλώσεις από τον Τάσο Ιαβέρη σε σχετικό παλαιότερο άρθρο του σε γνωστή εφημερίδα
https://www.tovima.gr/2018/11/22/society/iaveris-tha-prepei-epitelous-na-apoktisoume-odiki-paideia/
Το 2019 και με αφορμή την Πανελλαδική Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας, η κυρία Μαρία Ατματζίδου, Σύμβουλος Επικοινωνίας και ΕΚΕ του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» είχε δηλώσει στο CNN Greece:
Η έλλειψη εμπειρίας, η επιρροή από τους συνομηλίκους, τα κοινωνικά δίκτυα, οι ταινίες δράσης, η οδήγηση παλαιών και μη ασφαλών οχημάτων, η μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου, η τάση για ριψοκίνδυνες συμπεριφορές, η προσπάθεια εδραίωσης ενός συγκεκριμένου προφίλ στις φιλικές παρέες ή στην ομάδα, οι συναισθηματικές διακυμάνσεις κατά την εφηβεία καθώς το έντονο άγχος λόγω εξετάσεων, συνθέτουν μαζί ένα εν δυνάμει επικίνδυνο περιβάλλον για τα παιδιά και τους νέους όσον αφορά στην οδική ασφάλεια. Τα ίδια παιδιά έχουν παρατηρήσει τις λανθασμένες συμπεριφορές των γονιών τους στο τιμόνι, και φυσικά τις υιοθετούν ως σωστές. Σε συνδυασμό με την έλλειψη συνεχούς ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα και τους επίσημους φορείς, τα παιδιά και οι νέοι βγαίνουν στο δρόμο χωρίς να γνωρίζουν τους βασικούς κανόνες για την οδική ασφάλεια.
Σε πιο προηγμένες χώρες σε θέματα οδικής παιδείας τί νέα έχουμε; Εδώ;;
https://www.bucksfreepress.co.uk/news/18788187.luca-skivingtons-father-glenn-slams-reckless-idiotic-17-year-old-spared-jail-beaconsfield-crash/
Η μετάφραση του παραπάνω άρθρου:
Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στα υψηλά ποσοστά τροχαίων ατυχημάτων για τους έφηβους οδηγούς. Τα τροχαία ατυχήματα είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτων εφήβων. Είναι επίσης μεταξύ των πέντε κορυφαίων αιτιών επισκέψεων στα επείγοντα για τους εφήβους.
Αν και αυτά τα στατιστικά στοιχεία μπορεί να σας ανησυχήσουν, μπορούν να ξεκινήσουν μια συζήτηση με τον έφηβό σας σχετικά με τις συνήθειες ασφαλούς οδήγησης.
Πολλά αυτοκινητιστικά ατυχήματα στα οποία εμπλέκονται έφηβοι προκύπτουν από αιτίες που μπορούν να αποφευχθούν. Απλά βήματα όπως η επιβράδυνση και η απομάκρυνση των κινητών τηλεφώνων μπορούν να αποτρέψουν πολλά από αυτά τα ατυχήματα.
Ακολουθούν μερικά από τα στατιστικά στοιχεία για τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα εφήβων που πρέπει να γνωρίζετε για να συζητήσετε την αμυντική οδήγηση με τον έφηβό σας.
Ποια είναι η πιθανότητα ενός εφηβικού τροχαίου ατυχήματος;
Η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Μεταφορών Αυτοκινητοδρόμων (NHTSA) συλλέγει και αναλύει δεδομένα για την ασφάλεια της κυκλοφορίας για την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Χρησιμοποιεί τα δεδομένα για την προώθηση πρωτοβουλιών που βελτιώνουν την οδική ασφάλεια.
Σύμφωνα με το NHTSA, οι έφηβοι οδηγοί έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε τροχαίο ατύχημα από τους μεγαλύτερους οδηγούς.
Αυτό το ποσοστό ατυχημάτων εκτείνεται σε:
-
Αποσπασμένη οδήγηση
-
Υπερβολική ταχύτητα
-
Εξασθενημένη οδήγηση
-
Νυσταγμένη οδήγηση
-
Νυχτερινή οδήγηση
-
Σφάλμα προγράμματος οδήγησης